Jadę i myślę o tym co dziś się wydarzyło. A wydarzyło sporo. Pomijam fakt długiej podróży ze Śląska. Po dojechaniu do celu popędziłam na rehabilitację. Cel - zlikwidowanie bólu z pośladku! Już wiem co za upierdliwość dokuczała mi przez tak długi czas. To mięsień gruszkowaty. Obolały, zmiętoszony i zbuntowany. Gruszkowaty biegnie od kości krzyżowej a przyczepia się do wierzchołka krętarza. Mój gruszkowaty wymagał interwencji. Zdecydowanej pomocy mojego rehabilitanta była w odczuciu mało komfortowa ;-) ale pomogła na dłuuuugo. Ból zniknął :-) Może jeszcze się pojawić, to nie tak hop siup, dlatego muszę uciskać wskazaną okolicę aby rozmasować głęboko położony gruszkowaty. Strasznie się cieszę, że to nic poważnego. Bałam się, że to coś związanego z kośćmi... Uffff.
Operowana w poniedziałek we Wrocławiu Ania ("gościnna" osteotomia profesora) czuje się już dobrze i prawdopodobnie jutro wraca do domu. Z kolei Bożenka, która we wtorek otrzymała komplet 3 śrubek wyjętych ze swojego biodra po poprawionej morfologii stanęła już do pionu i jutro startuje zaliczać schody :-) Cieszę się, dziewczyny idą jak burza. Jutro trzymamy kciuki za Alicję - też dostanie komplecik śrubek. Ale im zazdroszczę! Mają praktycznie już wszystko za sobą :-) Wszystkiego dobrego dziewczyny!
foto: net
.jpg)
Witaj Katju:)
OdpowiedzUsuńJeśli chodzi o dziewczyny to radzą sobie świetnie:)Bożenka śmiga przy pomocy chodzika, schody tez zaliczyła i ma sie całkiem dobrze:)A Ala - dzielimy wspólnie salę chyba juz zapomniała z jakiego powodu jest w szpitalu:) Jest bardzo dzielna i jak mówi "Śrubki to był luksus w porównaniu z Ganzem" Generalnie bobie wygladają na zadowolone i szybko powracające do zdrowia:)
Pozdrawiam
P.S. Widzę, że forum się rozwija:)
Jowi