Są piękne, zwinne, puszyste i odważne. Mają cudownie zimne łapki i długie pazury. Ich pyszczki, zwłaszcza jesienią są wiecznie utytłane w glinie i ziemi :-) Uwieeeeeelbiam je! Za włoskiego orzecha wskakują czepiając się spodni na kolana, a nawet plecy! Obracając orzech wokół jego osi w kilka sekund rozgryzają twardą łupinę. Kawałki orzecha smacznie chrupią trzymając długimi palcami, inne starannie zakopują w ziemi, pod drzewami, a czasem w szczelinach kory drzew. Wyjątkowe stworzenia :-) Dziś po raz pierwszy od czasu operacji byłam w parku odwiedzić moich małych rudych przyjaciół. Obcowanie z nimi to prawdziwy wulkan radochy. Niewiele brakowało, żebym latała za nimi po lesie ;-)
A o kim mowa?
- Poniżej:
fotos by K&T XII. 2008
Chciałam podziękować za maile, rozmowy na GG i komentarze osób, które czytają bloga. Co jakiś czas otrzymuję wiadomości, sygnał od kogoś, kto wyszperał "Dziennik z remontu" w internecie i znalazł w nim coś dla siebie, coś co pomaga mu w oczekiwaniu na jego własną operację, przygotowaniu się, przełamaniu strachu itd. Cieszę się, bo tym samym wiem, że blog stał się czymś pozytywnym, czymś co najkrócej mówiąc ma sens :-) Dziękuję.
Jeśli pominęłam jakieś ważne wiadomości, temat który warto poruszyć w związku z Ganzem, autotransfuzją czy rehabilitacją pytajcie. Skrupulatnie odpowiem :-)
.jpg)
Witaj Kasiu;) to ja w swoim imieniu ( ale napewno wszyscy czytający się do tego dolączą) bardzo dziękuję za ten blog. Prowadzisz go bardzo fajnie. A co najważniejsze informacje które zawierasz powodują, że nie jest się stąpającym po cienkim lodzie,a ma się ogólne rozeznanie jak to mniej więcej wygląda. Myślę że to dużo daje osobom, które pojawią się pierwszy raz w szpitalu, bo jednak pobyt i sam zabieg to spore ,,przeżycie''. Pozdrawiam ciepło, i życzę szybkiego wzmacniania mięśni i rzucenia kulek ;) Beata.
OdpowiedzUsuń